De verhalen die je jezelf vertelt

Ze zijn niet altijd de waarheid. Ze worden wel je werkelijkheid, tot je besluit ze te herschrijven.

Inleiding Je maakt iets mee. Een fout. Een afwijzing. Een moment waarop je dacht: "Zie je wel…" "Dit lukt mij toch niet" "Ik ben er nog niet klaar voor"

"Ik moet altijd de beste zijn"

En voor je het weet, wordt dat moment een verhaal. Geen roman of sprookje, maar een zinnetje in je hoofd.

Eentje dat zich blijft herhalen, soms fluisterend, soms luid.

We denken vaak dat verhalen iets zijn dat we doorvertellen. En dat klopt. Maar de meest bepalende verhalen, zijn vaak de kleine zinnetjes die we blijven herhalen, aan en over onszelf. Zonder te checken of ze nog waar zijn. Zonder te beseffen dat we ze zélf hebben geschreven. En zolang we ze blijven herhalen, bepalen ze: Wat we durven. Wat we toelaten. Wat we in onszelf afwijzen.

Kernboodschap Iedereen leeft met verhalen. Ze maken voelbaar waar je doorheen gaat. Ze geven richting, betekenis en soms gewoon even rust. Maar ze kunnen ook beschermen tegen wat ooit pijn deed én tegelijk vastzetten in wie je nu bent, hoe je handelt, hoe je denkt. In wat je toelaat, wat je accepteert, en wat je blijft vermijden, ontkennen of afwijzen.

Niet elk verhaal dat logisch klinkt, helpt je vooruit. Niet elk verhaal dat waar voelt, is waar of waardevol. Niet elk verhaal dat je vroeger hielp, dient je nog vandaag.

Misschien vertel je jezelf dat je iets niet kunt, omdat je ooit struikelde. Of omdat iemand je liet geloven dat je niet genoeg was.

Soms leer je jezelf aan om niemand te vertrouwen, omdat je vaker werd gekwetst dan gehoord. Dat verhaal gaf je veiligheid. Het gaf je rust en maakte het makkelijker om alles zelf te doen. Maar het sluit ook uit wat je nu misschien wél nodig hebt: verbinding.

Soms zeg je iets eenvoudigs over jezelf. Bijvoorbeeld: "Mijn haar is moeilijk". Het lijkt onschuldig, maar het raakt aan iets fundamenteels. Je identiteit, hoe je jezelf bent gaan vormen. Wie je probeert te worden om geaccepteerd te worden. Dat verhaal voelt vertrouwd. Maar is het van jou?

Of je vertelt jezelf "Ik moet altijd de beste zijn". Misschien gaf dat je vroeger houvast. Het gaf je drive. Een richting. Maar het kan ook onrust geven. Wat als je waarde ligt in gewoon zijn? In je rust. Minder moeten, meer genieten. Ook dat brengt energie en betekenis. En soms wordt een oud verhaal onbewust versterkt door je omgeving. Iemand zegt nét wat jij al dacht, en voor je het weet, geloof je er nog dieper in. Het wordt ook nog eens een gedeelde werkelijkheid.

Maar is het jouw waarheid?

Moraal van het verhaal Zelfs verhalen die ooit kracht gaven, kunnen veranderen in een gouden kooi. Wat je jezelf vertelt, vormt soms de tralies van die kooi. Wat je gelooft, wordt het slot dat je zelf dichtdraait. Maar dat slot, kun je ook weer openzetten. Niet door te doen alsof het verleden niet bestaat, maar door het anders te lezen. En een nieuw heden te schrijven. Verhalen ontstaan vaak uit bescherming. Iets dat je móést aannemen om overeind te blijven. Maar wat je hielp te overleven, helpt je niet altijd leven. Overleven is een moment, soms een periode, en tóch altijd tijdelijk. Maar het leven is beweging en loslaten, vallen en opstaan, rennen en rusten. Je werkelijkheid verandert wanneer je verhaal verandert. Niet door groter te denken, maar dieper en verder te kijken. Niet door te pushen, maar jezelf ruimte geven. Niet door te onderdrukken, maar door te voelen, erkennen en los te laten. En waar nodig bewust opnieuw te kiezen.

Ik dacht: ‘Ik hoor hier niet thuis.’

Die zin werd mijn waarheid en beïnvloedde zelfs mijn cijfers.

Pas toen ik durfde te kijken waar dat verhaal vandaan kwam, ontstond er ruimte. Ruimte om te zien wat ik nodig had. Ruimte om te erkennen dat ik het op die manier ook mocht doen. Was het makkelijk? Nee, ik moest mezelf herpakken. "m'n ta gañá bo". Maar ik heb mijn draai en eigen stem terug gevonden. En ik wist zeker: Dit kan ik! "E kos aki ta ñaña".

"Is dit verhaal waar?" Interessant? Misschien, maar niet de kernvraag. De echte vraag is → "Is dit verhaal nog van míj?" → "Helpt het me vooruit, of houdt het me klein?"

Je hoeft niet meteen een nieuw verhaal te hebben. Wél de moed om stil te staan bij wat was, en hoe het zich nog steeds vasthecht aan wat is. En het te erkennen en behandelen als wat het is: iets ouds. Iets dat je ooit nodig had, maar nu niet meer. Je mag verzachten, herschrijven en van sommige verhalen afscheid nemen.

📌 Jouw keuze: Schrijf op.

💭 Welk verhaal vertel jij jezelf veel te lang?

💭 Wat gaf het je ooit en wat houdt het nu tegen?

💭 Wat verandert er als je vandaag kiest voor één nieuw woord of zin?

Je verhaal bepaalt niet wie je bent. Jij bepaalt wat je ermee doet. En het verhaal verandert wanneer jij de regie pakt. Perspectief: Jouw blik. Jouw verhaal. Jouw keuze.

 💜I don’t need to make statements. I am the statement. Show up, not off. Stand tall or don't stand at all. 📍#Perspectief #OwnIt #JouwVerhaal